Beweging naar vertrouwen

Ik ben onderweg naar Hengelo. Ik maak nog even een korte pitstop in Utrecht voor een paar extra matjes en stap dan in mijn auto op weg naar mijn eerste training sinds mijn intense reis in India. Vandaag ben ik uitgenodigd door Roos Woltering om bij te dragen aan een training over samenwerken. Ik heb er zin in, de zon schijnt en door zes weken even weg te zijn van alle trainingen ben ik volledig opgeladen en heb ik zo maar het idee met meer wijsheid en kracht in mij.

10 prachtige vrouwen voor mij. Ik vraag mij af of zij de schoonheid zien die ik in hun zie. Het gaat vandaag over samenwerken. Vrouwen zijn samen oersterk mits ze patronen van afspiegeling aan de ander kunnen laten varen. Wanneer zij vanuit eigen kracht de verbinding met de ander kunnen opzoeken. Ik zie een aantal enthousiaste gezichten en een aantal vragende gezichten voor mij. Al direct zie ik dat er een aantal dames zich verschuilen. De vraag is alleen, verschuilen ze zich voor mij of voor zichzelf? Ik kom er al snel achter dat (zelf)vertrouwen er niet bij iedereen is in deze groep. Vertrouwen in het lijf en het eigen kunnen worden overgenomen door gedachtenspinsels zoals, dit kan ik niet.

Een groep dames die in een rol zitten waar veel wordt gezorgd voor de ander. Met vaak de pijlen gericht op een ander. Ik zie dat ze niet goed raad weten wanneer ik ze vraag de pijlen op zichzelf te richten. Alleen op zichzelf door de aandacht naar binnen te brengen. Wanneer de twijfels toenemen, neemt het gemopper ook een beetje toe .

Een aantal dames zetten door en hebben er lol in, ze ademen zich door de oefeningen heen en ik zie een paar vrouwen die de grenzen van zichzelf niet opzoeken. Niet buiten de comfortzone durven te komen. In plaats daarvan saboteren zij voor zichzelf de kans om een stap te nemen naar het onbekende. Zo hoor ik een aantal keren….. Ik ben in anderen dingen goed….Wanneer ik aangeef dat ik het bijzonder vind dat ze dat een aantal keren uit spreekt naar anderen, krijg ik een glimlach….het eerste mooie inzicht laat zich zien. We saboteren allemaal op momenten dat we het lastig vinden, in situaties waar we ongemak ervaren en we niet weten hoe we daar mee om kunnen gaan. Ik vraag mij af hoe zich dit uit in hun dagelijkse leven. Het heeft effect op de keuzes die ze maken of juist niet maken. Niet alleen voor zichzelf maar daardoor ook voor de organisatie.

Toen ik zes uur per dag trainde in India in 42 graden had ik de eerste week het idee dat ik dit geen vier weken ging volhouden. Maar beetje bij beetje kwam het vertrouwen in mij, doordat de docente telkens vroeg, is het het lijf wat niet verder kan of jouw gedachten? Het waren mijn gedachten die mij tegenhielden. Toen ik dat los kon laten werden mijn ego en mijn lijf sterker. Het hielp mij ook dat ik een Ashtanga docente had die voor drilmeesteres had gestudeerd, maar onder die discipline was zachtheid te vinden. En die zachtheid stond zij aan zij met kracht en doorzettingsvermogen. Dit alles omdat ze vertrouwen had, in haar zelf en daardoor ook in de ander.

Na de flow gaan we langzaam maar zeker over op het yin gedeelte. Ik zie mensen meer berusten. Het stukje vertraging brengt ze ook dichter bij het nog meer ervaren van ongemak. Ik hoor wat geluiden van geklaag en grapjes om uit het ongemakkelijke gevoel te komen. Hoe meer ik dit benoem hoe meer ze hun eigen benadering op ongemak ervaren, en beetje bij beetje zie ik overgave en hervinden ze hun ademhaling. Alle dames zijn nu hard aan het werk met het lijf en hun ademhaling, er komt beweging in de vertraging. Beweging in hun doorzettingsvermogen. Als we even later naar de meditatie gaan beseffen ze zich hoe druk ze zijn en ze geen tijd voor zichzelf nemen. Tijd om echt te voelen en rust te nemen. Het doet ze goed en er ontstaat bewustwording. Wat een mooie reis hier op het water.

Wanneer we verder ingaan op het samenwerken starten we met een vrouwencirkel. We werken met vrouwenenergie en het gegiechel ontstaat. Want ineens masseren we elkaar en liggen we in elkaars schoot. Hoe meer mensen van zich laten horen dat ze genieten hoe meer ontspanning er ontstaat in de overgave en dan ineens is er ruimte, we lachen en werken hard vanuit vertrouwen in zichzelf en in elkaar. Wat ben ik trots op deze dames, ze hebben stuk voor stuk zichzelf overwonnen in hun eigen tempo en mogelijkheden, en allemaal hebben ze een stap gezet, richting zichzelf en daarmee (onbewust) naar elkaar.