Een leeuwin als tijger

Met een voorzichtige stap maar met een rechte houding komt ze op mij af. Een zachte stem vertelt mij keurig haar naam. Vol bewondering kijk ik naar haar. Keurig netjes in elke plooi. Haar jurkje en haren, alles zit feilloos. Een prachtige dame om te zien. Er is geen krasje te vinden.

Ik open de eerste dag van de opleiding tot yogacoach. Een opleiding waar je leert om in het bedrijfsleven met yoga of anders lichaamswerk bij te dragen aan personal development programma’s. Een train de trainer opleiding waar je lijf en hoofd weer met elkaar verbindt, door meer te leren over persoonlijkheidstheorieën en het vak trainerschap.

Zij is de laatste die zichzelf voorstelt in deze nieuwe groep. Ze vertelt keurig waarom ze hier is en wat ze wil leren. Maar ik moet goed luisteren, want het is kort en zacht met een lieve glimlach. Ik betrap mezelf erop dat ik denk dat het fijn is dat ze er is, een zachte energie in deze groep. Ze vertelt dat ze er heel veel zin in heeft. En weer word ik blij want hoe meer deelnemers er zin in hebben hoe fijner de training zal verlopen, denk ik. Hoe veel dit natuurlijk ook over mij zegt, ze is een meester in een ander veilig te laten voelen bij haar.

In elke oefening stapt ze gretig. Ze schrijft volop mee en deelt haar boekje zelfs in hoofdstukken op. Structuur en orde. Daar kan ik nog veel van leren. Telkens geeft ze alle andere deelnemers en mij haar allerliefste glimlach en warmte. Iedereen voelt zich al snel bij haar op haar gemak. Wanneer ze feedback geeft is deze elke keer weer raak. Ze kan het prachtig verwoorden.

Ze neemt iedereen mee in haar warmte. Ondanks haar lieve uitstraling is er ook haar stevigheid waardoor er wordt geluisterd naar haar. Wanneer ik vraag wie als eerste wil trainen, stapt ze samen met een andere deelnemer naar voren. Ze geeft aan bij de andere deelnemer dat het haar niet uitmaakt of ze eerste of tweede trainer is. Ze toont lef om direct het diepe in te springen. En dat verwondert mij ergens ook merk ik op. Ik word verward of misleid door haar terughoudendheid. Als ik niet op let en haar sterke intuïtie en sensitiviteit uit het oog verlies, loop ik de kans haar te onderschatten.

Ze vertelde mij even daarvoor dat ze samen met een andere trainer werkt als tweede trainer maar dat ze meer op zoek is om volwaardig naast hem te staan voor de groep. Ze wil leren haar plek in te nemen, leider te zijn binnen haar trainingen. Ik bedenk mij opeens als ik haar zo naast deze andere deelnemer zie staan, dat ze weer de rol van sidekick heeft gekozen. Misschien onderschat haar collega trainer haar ook wel, of misschien onderschat ze zichzelf nog wel het meest.

Ik vraag haar of ze ziet op welke plek ze nu staat? En ze lacht. Ze zegt “ik bedacht me, nu doe ik het weer”. “en hoe voelt deze plek?”. “Niet fijn” zegt ze. “Ik wil daar staan” en wijst naar haar collega.

Even daarvoor had ik haar al een compliment gegeven over haar wijze van feedback geven aan de groep, haar fijngevoeligheid voor wat er speelt en nodig is. Mooie eigenschappen voor een toekomstige yogacoach. En dat ik tegelijkertijd ook niet dicht bij haar mag komen, en haar niet echt mag of kan zien door de keurige etalage aan de voorkant. Dus wanneer zij niet kwetsbaar durft te zijn, het ook lastig wordt voor deelnemers om kwetsbaar in haar training te zijn.

Ik vraag haar nu letterlijk iets uit te gooien, haar masker af te doen. En de leeuwin in haar omhoog te laten komen. En dat doet ze, ze gooit haar sjaal af en pakt de leiding, nadat ze het heel lief heeft gevraagd aan haar collega in de groep. En hoe. Prachtig om te zien dat wanneer ze haar veiligheid verlaat en afgaat op haar innerlijke kracht, ze de groep direct meeneemt in haar verhaal. En ze geniet met volle teugen!

Even later zie ik in mijn ooghoek dat ze haar jurkje uittrekt, weer een laagje minder bescherming.

Ik zit in mijn mooie jurkje die ik speciaal voor de dag heb uitgekozen en merk op dat ik hem het liefst uit wil trekken en mijn haren los wil gooien. Het meisje die ’s ochtends nog wat onwennig binnen liep en keurig in de plooi viel, wil bevrijd worden.

Ze bloeit en groeit en als ze de training verlaat, gaat ze naar de kapper om de leeuwin in haar los te maken, ze boekt een reis en traint als volwaardige trainer naast de andere trainer omdat ze het gesprek is aangegaan.

Een paar weken later komt ze als een leeuwin, wel een zachtaardige, binnenlopen. Nog steeds met een prachtige elegantie, maar zonder gereserveerdheid.

Als we gaan werken met basisemoties wordt haar duidelijk dat ze aan de buitenkant vaak een sterke vrolijke dame laat zien. Terwijl ze zich van binnen ook soms bang en verdrietig voelt.  Na de vorige training vertelde ze mij haar verhaal, over haar jeugd en die van haar ouders en grootouders. Ik begrijp haar onderliggende emotie bang. En ook dat die er ergens niet mocht zijn. Daar was geen plek voor. In het systeem van de familie zat zoveel boosheid, angst en verdriet. Ze heeft er voor gekozen om verder te gaan waarin ze bewust of onbewust de buitenwereld haar kwetsbaarheid niet laat zien. Bang van binnen, blij van buiten. En dat is niet handig als je eigenlijk ook wel eens een arm om je heen wilt maar iedereen denkt dat je dat niet nodig hebt. Een leven voor zichzelf te creëren vol structuur en houvast. Maar dat wat er niet mag zijn bepaalt toch de dynamiek. Want de eerste dag zag ik een bang keurig meisje. Nu zie ik een sterke vrouw, waar ik veel dichterbij mag komen. En dat lucht op merk ik. Want hoe mooi de buitenkant ook was de eerste dag, ik bleef maar nieuwsgierig naar haar rauwe randjes. En die laat ze mij steeds meer zien.

En in deze hernieuwde kracht zie ik de leider naar voren komen die ze echt is. Ze pakt de rol op van trainer vol rust en overgave. En iedereen werkt met haar mee. Omdat je niet anders kunt bij deze vrouw. Nu deze leeuwin zich heeft geopend kan ze al haar potentieel laten stromen. En ik ben ervan overtuigd dat wanneer ze haar angst omzet in “boosheid” en ze gaat staan voor wie ze werkelijk is, er geen limiet is voor haar.

Bijzondere dame, wanneer je dit leest, durf je zelf maar helemaal te laten zien, de zon en schaduwzijde. In deze krachtige kwetsbaarheid ben jij een leider die geen grenzen kent.