Het verlies van een moeder

in de leegte vind ik haar

in de leegte
vind ik haar

niet in wat ze zei
of wat ze achterliet
maar in wat niet meer wordt opgevuld

haar handen
die ik nog voel in de mijne
alsof tijd
zich daar niet aan houdt

haar blik
zacht als ochtendlicht
zonder voorwaarden
zonder eind

en haar liefde
die zich nooit losmaakte
zelfs niet toen zij dat wel deed

de stem die ik het langst ken
niet van woorden
maar van thuiskomen
van dochter zijn
van klein
van mogen

van het weten:
ik mocht spelen
ik mocht rusten
want zij was er

en nu zij er niet meer is
is er alleen dit:

het blijven

het blijven in de leegte
het weigeren om weg te lopen
het langzaam
vorm geven
aan iets wat niet vast te pakken is

en daar,
in het niets
ontstaat iets nieuws
een stilte
die haar draagt
een leegte
die haar vasthoudt
zoals ik dat niet meer kan
en alleen in deze stilte kan ze blijven

en de liefde
verandert van vorm
maar niet van aanwezigheid
want alleen in deze leegte
wordt het echt
en het echte doet pijn

maar het opent ook
de plek
waar liefde niet stopt

wanneer ik wegga van de pijn
blijft de leegte
wanneer ik doe alsof ze er niet is
verdwijnt alles

dan is niet alleen zij weg
maar ook het licht
en het thuiskomen
en het mogen
en de liefde

dus ik blijf
niet om vast te houden
maar om haar
toe te laten
in wat leeg is
maar nooit verlaten

#verlies #dochter #moeder #rouw #zingeving