Innerlijk vrij zijn

Autonomie gaat niet over los komen van je ouderlijke systeem. Autonomie gaat over innerlijk vrij zijn. Daarvoor moet je eerst uit het oude nest, het leven gaan proeven en terugvliegen om jezelf weer helemaal op te halen. Met alles wat er was en niet was. Je komt daarmee op verhaal. Jouw verhaal! De innerlijke vrijheid ontstaat wanneer het niet meer anders hoeft te zijn. Zowel niet jijzelf, als de ander, als hoe het ooit was. Dat je niet meer hoopt op dat het anders had kunnen zijn. En daarvoor mag je buigen, aannemen van alles wat er was. Het niet meer willen veranderen. Maar je hart openen voor het pad wat jij hebt gelopen. En ook buigen voor het pad van de ander en er je hart voor openen. De woorden En zo was het helpen je met het aannemen van alles wat er was niet was. Jouw adem in laat je voelen of je deze woorden ook echt kunt toe eigenen of dat het enkel woorden zijn. Ons lichaam neemt de woorden aan op de adem in. Een diepe misschien wel haperende adem die laat voelen ‘en hier gaat het echt over’. In de adem uit kom je thuis en mag je beetje bij beetje erin leren ontspannen. Niet jouw hoofd maar jouw lijf laat je voelen of je durft te buigen. Of je hulp durft te vragen. Want autonomie gaat uiteindelijk over hulp durven vragen en het niet meer alleen hoeven doen. Of jouw leven daadwerkelijk jouw leven mag zijn, met alles erop en eraan. Met al het lichte en donkere. En daarvoor heb je je leven soms op een andere manier vast te houden. Delen die er niet mochten zijn weer vast te pakken en aan te kijken. En zelfs lief te hebben. Zodat jij jezelf lief hebt. Want in elk deel wat er niet meer mag zijn, ontken jij ook jezelf. Je lijf herkent dit als stagnatie. Je adem zet zich vast en daarmee je lichaam. Je voelt dit in de energie of het ontbreken daarvan. Welke beweging mag jij nog maken zodat het weer kan stromen in jou?