Mag ik het verleden laten rusten

"Er is een adem die je niet hoeft te controleren,
alleen maar hoeft toe te laten."

Soms dragen we meer verleden in ons lichaam
dan we beseffen.
Onuitgesproken woorden, oude patronen,
herinneringen die zich verankerden
in de diepte van onze adem.

En zolang we vasthouden aan wat was,
houden we onszelf buiten het leven
dat zich hier en nu aandient.

Maar de adem nodigt je uit.
Zacht. Geduldig. Altijd terugkerend.

Om te laten rusten wat niet meer van jou is.
Om in te ademen wat nu wél mag.
Om je over te geven aan een stroom
die groter is dan je denken
en dichter bij dan je ooit geloofde.

Elke inademing een ontmoeting,
elke uitademing een loslaten.

Tot je voelt:
dit is leven.
Niet zoals ik het wilde vasthouden,
maar zoals het werkelijk voor mij bedoeld is.

Ademritueel — Thuiskomen in het leven

Zoek een rustige plek.
Voel je voeten op de grond.
Je lichaam gedragen.

Sluit je ogen
Breng je aandacht naar je adem,
zonder iets te veranderen.

En stel jezelf zacht deze uitnodiging voor:

➝ Mag het verleden even rusten?
➝ Mag het leven zich via mijn adem opnieuw ontvouwen, precies zoals het voor mij bedoeld is?

Adem langzaam in,
alsof je het leven binnenlaat.
Voel hoe het zich vult in je borst, je buik, je hele zijn.

Adem langzaam uit,
alsof je het verleden loslaat
uit de dieptes van je lichaam.

Blijf zo nog een paar ademhalingen.
Geen haast.
Alleen aanwezigheid.

En als je wilt, eindig dan met één hand op je hart.
En fluister: Ik ben hier.
Ik adem. Ik leef.

#adem #leef #ademwerk #loslaten #raafwerk