Mini blog - Vrij zijn

Ze is klein van stuk net als ik ben. En ze kijkt zo lief. Ze praat lief en is zo nieuwsgierig.

Wanneer we een opstelling doen komt ze als een klein meisje de opstelling binnen. Haar verlangen zet ze tegenover haar. Een vrouw met een prachtige bos haar. Haar verlangen is zo vrij te zijn als deze mooie vrouw. Ik vraag deze prachtige ongetemde vrouw haar haar los te gooien. Ja precies dat! Dat wil ik ook zegt ze met een zachte meisjestem.
Dan vraag ik haar zelf haar jas en vest uit te gooien die zo symbool staan voor jong en vraag haar volgende keer iets meer sensueels aan te trekken. We staan buiten te werken op de vlonder. Het is koud maar het vuur brandt. Niets houdt ons tegen. Ik ben achter haar gaan staan en haal het klemmetje uit haar haar en vraag haar om haar haar eens flink los te gooien. Wauw wat een pit komt er dan ineens. Ik zet het kleine meisje in haar achter haar neer in de opstelling en vraag haar wat ze nodig heeft om de vrouw in haar vrij te laten zijn. Weg van het meisje die zo graag goed wil doen. Het meisje waar zo vaak over haar grens is gegaan dat ze niet meer vrij kan zijn. Weg van klein zijn en daarmee veilig houden. En niet weg als in weg ermee want wat was dat kleine jonge meisje dapper.  Maar weg van het nodig hebben om klein te blijven. Veilig en ongezien te blijven. Het is tijd. Tijd om het vuur te laten branden. En dat doet ze.
Even later als we een vrouwenlijn opstellen draagt ze de hele lijn en vol zelfvertrouwen. De kracht van de ongetemde vrouw in haar.