Onze adem is de magie die ons laat blijven

We kunnen pas ons spirituele pad bewandelen wanneer we onszelf ook gronden. We zijn nu eenmaal hier om onze reis te maken. Om aanwezig te zijn in de drukte van dit leven is het ook zo nodig om echt aanwezig te kunnen zijn in je fysieke lijf. In je adem. In het nu.

Haal eens diep adem en zucht diep uit. Laat je lijf telkens een beetje meer zakken. Zak met je handen af daar waar het aandacht nodig heeft. En voel wat het te zeggen heeft. Adem diep in en laat het weer gaan. Wanneer we steeds meer aanwezig kunnen zijn in het nu, is het moment dat we meer aanwezig zijn bij onszelf. Is het moment dat we niet langer vechten met alles wat er is, wanneer we volledig kunnen voelen wat er is, komt er rust. En vanuit deze diepe rust kunnen we weer meer connectie maken met het nu, waar alles ruimte krijgt om te openen. Er komt ruimte voor nieuwe mensen, er komen nieuwe mogelijkheden en nieuwe antwoorden op vragen waar je al zo lang naar op zoek bent. Het vraagt je om thuis te komen, elke keer weer. Thuis in jouw tempel. Jouw lichaam. Het is jouw voertuig naar een leven voor dankbaarheid, tevredenheid en geluk.

Het aankijken van het ego is belangrijk om te kunnen gronden. Omdat ego de andere kant van de dualiteit is. Waar de kracht ligt in ons eerste centrum, waar we gedreven door lust, verlangens en begeerte hebben we nodig om vanuit binnen onszelf aan te kijken. Dit is nodig omdat begeerte ons doet wankelen vanuit het ego. Het gronden van onszelf vraagt dus telkens weer dat aan te kijken van het vuur in ons. Anders gezegd kunnen we vanuit de ziel en de stilte die daar is ons gronden, omdat dat de plek is wie we werkelijk zijn. Vanuit het ego wat ons menselijk is, waar lust, verlangens, gemis en begeerte huizen, raken we die stilte kwijt. Om in de stilte te kunnen komen en te blijven hebben we aan te kijken wat ruis brengt. De ruis haalt ons weg van het hier en nu. En onze adem is de magie die ons laat blijven.