Alleen vanuit jouw eigen plek vind je de autonomie

Dit is wat het is. Je hebt zelf jouw eigen ouders uitgekozen of gekregen, dat is maar hoe je er naar kijkt. En dat is waar je het mee moet doen. Als je kinderen hebt moeten jouw kinderen het met jou doen. En jij bent goed zoals je bent, ook met al jouw imperfecties. En misschien kun je dat nog niet helemaal zo voelen. Ik vraag mezelf nog vaak genoeg af of ik het wel goed doe als vader. En ik voel ook dat ik soms ook meer geef dan ik eigenlijk te geven heb. En wat is dan goed? Ik weet dat ik mijn kinderen “in the end” eindeloze en onvoorwaardelijke liefde geef en er voor ze ben wanneer ze me echt nodig hebben.

Zelf ben ik naast vader ook kind. En wat ik heb ik me niet gezien gevoeld, alleen gevoeld, wat heb ik mijn boosheid en mijn stem ingehouden en wat heb ik in de oordelen en in de slachtofferrol gezeten. Alles om uiteindelijk te kunnen gaan voelen dat dit is wat het is. Dat mijn ouders mij het grootste geschenk hebben gegeven wat ze mij hadden kunnen geven, het leven. En deze week merkte ik toch weer dat ik even wilde dat het anders was. En werd me gelijk ook zo duidelijk dat dit is wat het is, en dat ik dus nog meer op mijn eigen plek mag gaan staan. Want alleen door op je eigen plek te gaan staan vind je de autonomie, het vuur en de kracht om leiding en verantwoordelijkheid te nemen voor jouw leven. En jouw eigen leven te gaan leven.